Terapia tańcem i ruchem, muzyką i śpiewem tradycyjnym łączy ze sobą terapię i zabawę, pozwala jednoczyć ciało, umysł i ducha i poprawić jakości życia, może przynieść wiele korzyści nie tylko osobom chorym, ale wszystkim, którzy są zainteresowani rozwojem świadomości, chcą lepiej poznać i wyrażać siebie i realizować swój twórczy potencjał, dobroczynnie wpłynąć na ciało i ducha. Organizm pobiera więcej tlenu i szybciej się oczyszcza. Taniec, muzyka, śpiew pomaga również rozładować stresy i wyrażać emocje, a to wszystko ma ogromny wpływ na nasze ciało.

​

Metody arteterapii nawiązują do improwizacji ruchowej i tanecznej, pracy z ciałem, nauki odczuwania i relaksacji.
W zajęciach mogą brać udział osoby w każdym wieku i o różnym poziomie sprawności.

Wykorzystanie muzyki, tańca i ruchu jako metody pomagania sobie i innym jest nie tylko atrakcyjne ale i skuteczne.

Oddziaływania kulturalne, które pozornie wydają się w tej trudnej sytuacji „kwiatkiem do kożucha” mogą odwrócić uwagę od siebie – ciężko chorego, bezradnego, zrozpaczonego, przerażonego i często osamotnionego. Natomiast mogą otworzyć na nowe zainteresowania, dostarczyć emocji zarówno do ich przeżywania, jak i – co ważniejsze w chorobie – do ich wyrażenia, co odciąża i uwalnia ciało. Jak wiadomo każdą chorobę (poza genetyczną) można traktować jako pewną somatyzację emocji, polegającą na nie wyrażeniu ich poprzez procesy psychiczne i ekspresję werbalną, lecz obciążenie ciała emocjami i problemami (choroby onkologiczne są w istocie chorobami psychosomatycznymi, w których komponent psychiczny odgrywa tak dużą rolę, że powstała nowa dziedzina psychoonkologia, próbująca zatroszczyć się o stan psychiczny pacjenta).

 

Oddziaływania muzyką i tańcem mogą zaktywizować w człowieku różnorodne układy fizjologiczne, stymulując układ nagrody w mózgu, dostarczając przyjemności, emocji pozytywnych, jako przeciwwagi do zalewających pacjenta emocji negatywnych, zużywających resztki jego sił psychicznych i fizycznych.

Utrata nadziei i pesymizm obezwładniają pacjenta, wprowadzając go w stan bierności i apatii.

Oddziaływania intelektualne nie mają wtedy takiej siły, jak emocje pozytywne – jako przeciw-regulacja wobec emocji negatywnych. Kontakt ze sztuką a zwłaszcza z muzyką i tańcem, która tak łatwo reguluje nastrój, dostarcza poczucia bezpieczeństwa (poprzez zmniejszenie napięcia i rozluźnienie psychiczne i fizyczne) jest zbiornikiem ogromnej energii, która może witalizować osłabiony organizm, jest bezcenną wartością. Taniec w warunkach grupy pacjentów onkologicznych, z łatwością może zintegrować tę grupę i zrealizować zadania niniejszego projektu.

 

Muzyka i taniec angażuje wszystkich pacjentów, bez względu na ich wykształcenie oraz zdolności i umiejętności muzyczne i taneczne.

Tak więc spośród różnych sztuk muzyka i taniec zajmuje specjalne i unikatowe miejsce w terapii. Jest bowiem niezwykle złożonym bodźcem, silnego i wielowymiarowego oddziaływania na człowieka.

 

Muzyka i taniec daje bezpośredni unikatowy dostęp do afektywno-motywacyjnych systemów w mózgu. Warsztaty tańca tradycyjnego mają na celu popularyzację tradycyjnej kultury i muzyki, pielęgnowanie tożsamości kulturowej (nauka i zabawa - tradycyjne polskie tańce etniczne. Celem ich jest nie tyle wyuczenie poprawności kroków i figur ale poczucia zarówno jedności z własnym ciałem jak i bycia we wspólnocie połączonej wspólnym ruchem wiru lub korowodu wywodzącymi się z tradycji tańca ludowego. Ponad 90 procent ludzi potrafi tańczyć, a to, że tego nie robi, wynika z uprzedzeń i psychiczno-fizycznych blokad. Mnóstwo osób, które trafiają do na warsztaty, jest zestresowanych, wewnętrznie „pospinanych. Warsztaty tańca pomogą, poznać ich ze sobą nawzajem, zbudować pewien rodzaj więzi, wspólnoty, dzięki której będą odczuwali radość przebywania ze sobą. Wtedy , ustępują blokady. Kroki i figury są na tym etapie drugorzędne.

 

Tańce korowodowe to najbardziej archaiczne formy taneczne, do których odwołują się prowadzący warsztaty, opierają się na prostych, powtarzalnych, łatwych do nauczenia sekwencjach kroków i rosnącej stopniowo dynamice, co pozwala szybko zbudować w grupie poczucie wspólnoty. Warsztat rozpoczyna się od prostych zabaw w formie węża, by przez korowody w rzędach i półkolach dojść do tańców w kręgach.

 

Tańce wirowe pokrewne najstarszym formom rytualnym, tańcom derwiszy, chasydów czy terapeutycznemu działaniu taranteli, tańczone w parach.

 

Gry i zabawy taneczne z różnych tradycji zwłaszcza trójmiarowych (mazurkowych) i dwumiarowych tańców polskich (chodzony, polka).

​